Η ατοπική δερματίτιδα - εικόνες

zoom copyright: wikimedia.org

Η ατοπική δερματίτιδα - είναι ένα πολύ κοινό, συχνά χρόνια (μακροχρόνια) δερματική πάθηση που επηρεάζει μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού. Σε πολλούς ασθενείς, ατοπική δερματίτιδα σχετίζεται με άλλα ατοπικών νόσων: άσθμα, αλλεργική ρινίτιδα, κνίδωση, τροφική αλλεργία. Υπάρχει μια κληρονομική συνιστώσα για την ασθένεια αυτή.

Η ατοπική δερματίτιδα - αίτια

Η αιτία της ατοπικής δερματίτιδας δεν είναι γνωστή, αλλά η ασθένεια φαίνεται να οφείλεται σε συνδυασμό γενετικών factoride (κληρονομικού) και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Φαίνεται να υπάρχει μια βασική

υπερευαισθησίας και μια τάση να αυξηθεί από κνησμό. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η νόσος σχετίζεται με τα άλλα λεγόμενα ατοπική διαταραχές, όπως σανό (εποχιακές αλλεργίες) και το άσθμα, την οποία πολλοί άνθρωποι έχουν έκζεμα. Επιπλέον, πολλά παιδιά να ξεπεράσουν τα συμπτώματα της ατοπικής δερματίτιδας μπορεί να αναπτύξουν αλλεργική ρινίτιδα ή το άσθμα. Παρά το γεγονός ότι μια διαταραχή δεν παράγει κατ 'ανάγκη ένα άλλο, μπορούν να συνδεθούν, δίνοντας ερευνητές ενδείξεις για την κατανόηση της ατοπικής δερματίτιδας.

Συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν εξανθήματα και κνησμός . Παρόλο που τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν από το ένα άτομο στο άλλο, τα πιο κοινά συμπτώματα είναι ξηρό, φαγούρα, κοκκίνισμα του δέρματος. Φαγούρα είναι η σφραγίδα της νόσου. Πληγείσες περιοχές του δέρματος περιλαμβάνουν στο πίσω μέρος του, τους καρπούς γόνατα, το πρόσωπο και τα χέρια. Λιγότερο συχνά μπορεί να υπάρχουν ρωγμές πίσω από τα αυτιά, και διάφορες εκρήξεις σε άλλα σημεία του σώματος.

Η ατοπική δερματίτιδα - Θεραπεία

Η θεραπεία περιλαμβάνει μια εταιρική σχέση μεταξύ γιατρού και τα μέλη της οικογένειας του ασθενούς. Ο γιατρός θα προτείνει ένα πρόγραμμα θεραπείας που βασίζεται στην ηλικία του ασθενούς, τα συμπτώματα, και τη γενική υγεία. Ασθενή και τα μέλη της οικογένειας παίζουν μεγάλο ρόλο στην επιτυχία του προγράμματος θεραπείας αν ακολουθήσετε τις οδηγίες του γιατρού.

Η θεραπεία συνίσταται στην επιβολή emollients, η αποφυγή της ενεργοποίησης και μερικές φορές με τοπικά κορτικοστεροειδή.